masallar vardı..çizgi filmler , oyunlar ,sınıfın sevilmeyen öğrencileri..kimse onlara defter vermiyor diye onlara da verilen pembe sayfalı hatıra defterleri.. bir tanesinin adı münireydi, diğeri sezer.. son sıraların değişmeyen ve yalnız konukları.. ne çok hayatın üzerinden geçiyor insan.. "zamanla anlıyor insan dünyayı" O.V.K

"seviyorum ama kimi
en tatlı birisini
nasıl anlatsam ona
ilk harflerine baksana"

mavi ağırlıklı bir kütüphane soğukluğunda yazılıyor bunlar.. bir kalorifer sıcaklığında.. şimdiye kadar kütüphanede hiç araştırma yapmamış bir elden dökülüyor satırlarım,puslu ve yağmurlu bir istanbul sabahında.. puslu ve yağmurlu gözler ardında..

anlamsızlık mı yüklü hayatımın bulutları, bu yüzden mi manasız damlalar ıslatıyor yolumu? aralarında üzerlerinde kaymadan yürümeye çalışmak ne kadar mantıklı? ya mantık nereye kadar?

öyle çok sorum var ki mesela: kağıttan gemileri umursayan birileri kaldı mı dünyada? bildiğim bir şey varsa o da :

ben sevgiyi varsaymak değil,ona dokunmak
yüreğimi ona değdirmek isterdim..

2002 (üniversiteli yıllar serisi#1)